زمان که می گذرد بعضی چیزها نه این که یادت برود ، ترجیح می دهی به
یاد نیاوری شان. اما بغضی که آن روزها گلویت را خراشیده و توی دلت جا خوش کرده ،
با هر یاد چون دمل چرکینی سر باز می کند و تمام وجودت را به درد می آورد.
نهنگ عنبراز جنس بغض فروخورده ای است که سامان مقدم هنرمندانه زهرش را
از اشک گرفته ودر دل خنده ریخته .
دست مریزاد آقای مقدم . دست مریزاد رضا عطاران .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر