...... خوشبختی

زن آخی گفت و خودش را پهن کرد روی چمن ها.

بچه دوید لای دست و پای مرد و گفت : بَبَل. و تاب و سرسره ها را نشان داد.

دهان زنبیل قرمز باز شد و فلاسک چای نشست کنار دست زن . نان تازه و انگورهای سبز و یاقوتی، رنگ پاشید روی سیاه سفیدی روزنامه ای که حالا شده بود سفره .

استکان های عنابی چای که به صف شد ناخواسته، صدای خنده های زن از ذوق میهمانی که می آمد، پیچید لای شاخ و برگ درخت ها.

مرد نفس زنان بچه را گذاشت روی زمین و به زن که با دهان پُر می گفت : بیا صبحانه ات را بخور، چایی ت سرد می شه، جواب داد : صبر کن دستامو بشورم، و نیم خیز شد برای رفتن.

زن اما وسط  زمین و هوا، لقمه ی نان و پنیر را گذاشت توی دهان مرد و استکان چای را گذاشت مقابلش.

ردِ زردِ استکان روی روزنامه حلقه زده بود دورِ نوشته ای که تیترش بود: راه های رسیدن به خوشبختی.