کاری به خوب و بد وقایع رخ داده در ترکیه ندارم.
این که به راستی معترضین نگران حاکمیت بلامنازع اسلام هستند یا دغدغه ی محیط زیست دارند. توسط گروه های تندرو تهییج شده اند ، یا
تحریک شده اند از طرف احزاب مخالف.
آنچه برایم جالب است تمرین دست و پا شکسته ی مردم سالاری و مشق دمکراسی
است که دولت ترکیه به اختیار یا جبر، در
راستای تلاش هایش برای اروپایی شدن از خود بروز می دهد.
کانالNtv ترکیه گزارش مستقیم و زنده ای از میدان تقسیم را نشان
می دهد. پلیس های ضد شورش، مردم معترض، امدادگران سفیدپوش، پرتاب گاز اشک آور و
فرار مردم لابلای درخت ها.
در استودیو Show Tv اما، درمقابل مجری، اردوغان نشسته خونسرد و آرام. و با طمانینه، منطقی، و کاملا شفاف، در مورد پروژه ی
جدید میدان تقسیم صحبت می کند و روی صفحه ی بزرگ مونیتور نصب شده بر دیوار، نقشه
ها و پلان ها را ورق می زند و موقعیت هر
مکان را نشان می دهد و علت این که چرا مجتمع های تجاری و پارک و مراکز اداری این
گونه طراحی شده اند را، توضیح می دهد و کاملا از نقطه نظر مهندسی و
کارشناسانه مسائل را موشکافی می کند.
می پرسم فکرمی کنی اگر فردای اعلام نتایج
انتخابات 88 ، زمانی که در میدان انقلاب ماشین های آب پاش، آب داغ بر سر مردم می
ریختند، و در کوی دانشگاه، کماندوهای ضد شورش با باتوم افتاده بودند به جان
دانشجوها، و درمیدان آزادی، از پشت بامِ پایگاه بسیج به سمت مردم تیراندازی می
شد، و اول امیرآباد، با کلت کمری سر ندا را نشانه گرفته بودند، شبکه سه، همه را زنده و مستقیم پخش می کرد. و در استودیوی شبکه یک هم آقای احمدی نژاد می نشست مقابل آقای حیدری و از رای 24 میلیونی اش با مستندات و مدارک مستدل دفاع
می کرد، باز هم خفقان بغض 23 خرداد 88 و فوران خشم 24 خرداد میدان فاطمی و فریاد سکوت 25
خرداد امام حسین تا آزادی و آتش های خیابانی عاشورا و امیدهای ناامید شده ی 22
بهمن 88 و فریادِ اعتراض محبوس در سینه های 25 بهمن 89 ، پیش می رفت تا حصر رهبران
آزادی و حبس بچه های هزاربار زندانی و آبروریزی رای های به تاراج رفته ی مشروعیت
نظام و شرمندگی اعتماد بربادرفته ی مردم و نابودی خرابه ی قوه قضائیه با آواراعترافات
نمایشی و محاکمات کهریزکی، و شکستن کمر مردمِ فریب خورده ی محروم و کم درآمد از مرگ
اقتصادِ در حال احتضار و بیمار. و می رسید به امروز که بعد از چهار سال، از خوف و
وحشت سایه ی دشمن خیالی در خانه ی تک تک همسایه های دیوار به دیوار، بلرزد دل حکومت تا آن جا که رد شود صلاحیت رئیس مصلحت تشخیص نظام . و از وحشت بیان حقایق آشکار
و پنهان، مناظره های رو در روی آدم ها بشود تست های دو گزینه ای روبات ها در زمان
های محدود ثانیه ای. و گاردهای امنیتی صف بکشند پشت درهای محل تجمع سخنرانی فلان
کاندیدا و بهمان نامزد و ببویند دهان ها را که که مبادا گفته باشند دوستت داریم؟؟؟
می گوید : تازه ترکیه است آن جا ، نه جایی دیگر.
پ ن : خوب یادم هست در سال 85 ، وقتی طرفداران
محیط زیست اعتراض کردند به بریدن درخت های سرخه حصار برای تعریض بزرگراه، حتی
معاون دست چندم شهردار محترم هم به خودشان زحمت ندادند برای پاسخگویی، چه برسد به نخست
وزیر.
پ ن : دمکراسی همیشه خوب است حتی اگر برای تظاهر باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر