رویای من .....

دخترک با چشمانی هراسان دور خودش می چرخد و مثل ابر بهار اشک می ریزد..

مادرش را در یکی از فروشگاه ها جا گذاشته و سر به هوا از مغازه زده بیرون  ، گم شده است دخترک .

می گویم : عزیزم ، گریه نکن ، همین جا منتظر باش مادرت هر جا که باشد الان پیدایش می شود و برای  دلداری بیشتر دختر ، ادامه می دهم : نمی دانم چرا این روزها این قدر مامان ها گم می شوند.

هر بار که نام مامان می آید ، دخترک گریه اش بیشتر می شود.

یکی پیشنهاد می دهد بسپارمش به  پلیس سرِ چهارراه تا مادرش را پیدا کند.

دخترک جیغ می کشد و فریاد می زند : پلیس نه .... پلیس نه .....

یاد رویاهایی می افتم که این روزها وبلاگ نویس ها می نویسند به خواسته ی حمزه غالبی  (+) و با خود فکر می کنم ، رویای من هیچ سخت نیست اما.

رویای روزی که هیچ کودکی در آن از هیچ پلیسی نهراسد هرگز ، که پلیس دوست مهربان همه ی ما آدم ها باشد.

زیر لب آرام زمزمه می کنم ، یعنی می آید آن روز ؟؟؟؟