به یاد نسرین و نرگس و مهسا.....

دوستان صمیمی و بستگان نزدیک ، پیام های تبریک و اِس اِم اِس های پیشاپیش مبارک باد خنده دار با چاشنی شوخ طبعی های نیش آمیز روانه کرده اند برای گرامیداشت روز زن.

دوستان کمتر صمیمی و همکاران ، پیام های تبریک و  اِس اِم اِس های  رسمی تر و جدی تر ادبی ِ پر از گل و بلبل و سنبل و نرگس و ریحان و قاصدک و بنفشه فرستاده اند برای بزرگداشت مقام شامخ زن .

از یاران شفیق و رفیقان جان ، پیام های تبریک و  اِس اِم اِس هاییبا مضمون هوایِ نفس کشیدن و تارو پودِ گسستن و آزادیِ زیستن و پرِ پروانه شدن می آید برای زن رنجدیده ی تاریخ.

از دوست و یار و همسایه و فامیل و از همه جا و همه کس پیام تبریک می رسد از همه نوع و همه جور.

امروز را روزِ خود کرده ایم حتی اگر باورمان چیز دیگری باشد ما زن های جورواجور.

اگر آن اول ها کمی چشم می دراندیم و قد علم می کردیم که چرا این روز ؟ اما حالا یواش یواش خودمان هم خوشمان آمده از این که یک روز، روز ما باشد حتی به هر بهانه ای. یک جورهایی شاید خیلی هامان می خواهیم با گفتن و گفتن و گفتن این روز ، خودمان را به رخ بکشیم در چشمان مردانه ی جهان. یک جورهایی شاید دلم مان می خواهد با هر حربه ای هم که شده ، چون نیزه فرو برویم در تنگ نظری های عالم هستی، عده ای مان زنانه تر، با شیوه ها ی نرم افزاری عشوه و ناز و بعضی هامان  شیرزنانه تر، با شیوه های سخت ابزاری کمپین و مبارزه و اِن جی او. به هرحال ، نمی توان کتمان کرد که چه زنِ زن باشیم و چه شیرزن با یال و کوپال، یک جورهایی دل همه مان غنج می رود و تن همه مان کش می آید از ترانه های مادرانه و غزل های عاشقانه.

آهای مردها، امروز روز ماست و ما زن ها و مادرها، امروز چشممان به در وگوشمان به زنگ تلفن است، یادتان نرود ما را، حتی اگر  ظاهرمان پوزخند بزند و وانمود کند که این مسخره بازی ها چیست وقتی دوستان و یاران و هم جنس های مان در حصر و حصارند و  دور از خانه و کاشانه شان، روزگار به دلتنگی می گذرانند و دل ما خون است از نبودن شان. 

آری آقایان محترم ، امروز روز ماست ، یادتان نرود ما را و آن یاران دربندمان را. یادتان نرود ...