هیچ دقت
کرده اید توی همین دو سه روزی که از دریافت جایزه ی گلدن گلوب توسط اصغر فرهادی
گذشته و عکس های او و پیمان معادی در کنارهنرپیشه های معروف هالیوودی زینت بخش
صفحات وب گردیده ، چه تعداد مطلب اعتراضی به دلیل زیر سوال رفتن عرف دیپلماتیک و
توهین به مقدسات و نادیده گرفتن قوانین جمهوری اسلامی و اهانت به نظام و
.....نوشته شده است ؟ چه تعداد کامنت سرشار از فحش و ناسزا زیرعکس های منتشره ثبت
شده است ؟ چه تعداد دیدگاه عصبی و همراه با غیظ و جوش و خروش خوانندگان متعصب و
مخالف، زیر پست هایی که در تحسین فرهادی بوده است، درج گردیده است؟
شاید آمارموارد ذکر
شده بیش از حد انتظار بوده باشد، اما مسئله ی مهم ، تعداد هیچ کدام از این
اعتراض ها و فحاشی ها و حرص و جوش خوردن ها و عصبیت ها و عدم تحمل ها و غیظ ها
نیست .
می دانید اصلی ترین
مسئله چیست ؟ تعداد استفاده ی قابل توجه و چشم نواز ازجمله ی بی ادبانه و زشت و
تقبیح شده ی معروف آقای رئیس جمهور محترم که یک زمانی فرموده بودند: " آب را
بریزید آن جایی که ......." ، توسط دوستان متمدن و بافرهنگ و ادیب و هنرور و هنرشناس
موافق آقای فرهادی در پاسخ به مخالفین منتقد و معترض و فحاش.
دوستانی که
در زمان بیان این جمله توسط آن آقای مودب ، فریاد وا اَسفا و
وامصیبتا ی شان بر جنازه ی فرهنگ و ادب کشور، گوش فلک را کر کرده بود.
به راستی آیا بعد از
این چند سال ، نمی شود گفت هر کدام از ما لااقل در زمینه ی ادب و اخلاق ، یک احمدی نژاد
شده ایم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر