۱۳۹۰ آذر ۱۶, چهارشنبه

پرچم دانشجو، دست چه کسی است این روزها ؟؟؟

سوال
اسم دیگر بغض بود
که قورتش دادیم
که مرد گریه نمی کند پسر !
انگشت اجازه ی مان را جمع کردیم
و با یک مشت سوال
به خانه برگشتیم
با دهانی که به سکوت بستگی دارد...

صدای مان
کم/کم
سقوط کرد میان دو کوه
گلوی مان افتاد
گوشه ی سمساری
و جای سیب
اناری بر لبهای مان رسید
که با هر لبخند
ترکی تازه بر می داشت...

هیس!
درس اول ما بود:
هیس!
فاتحه ی پرواز
هیس!
انگشت اجازه­
بر سنگ قبر آسمان

هیس
از سینه هایمان
کلاه عمیقی ساخت
.
.
.
کاش کسی
دست در حلقمان می کرد
و بیرون می کشید
پرنده های غیب شده را...

************
                                   به احترام 16 آذر
                                     علی اسدالهی

ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)