تا باد چنین بادا.........

بوسه ی استاد شجریان بر دست استاد تار (جلیل شهناز)

تو گویی جان شهناز را می نوازد چون تارهای تار با بوسه های قدردانِ جان، این استاد برترآواز. 

تو گویی با تمامِ بودن ، نیست شده است در سپاس از بزرگی انسان.

تو گویی زمان ایستاده و جان ایستاده و نگاه ایستاده وهمه ی انسان به احترام ایستاده، در آنِ تکریمِ عشق وهنر و ادب یک مرد.

تو گویی قلبِ خدا ایستاده از سجده ی شکر کرامت انسان ، که کلام الکن شده از بیان و قلم ناتوان ازنگارش ایمان.

واین چنین می شود که هنوز هم پسِ این همه سال های درد و مرگ ، احساس پاکِ این لحظه های ناب باورمان می دارد ، ایران همیشه ایران خواهد ماند و و ایرانی همیشه انسان.

تا باد چنین بادا..............