ظاهرا یک بار مادربزرگش برایش تعریف کرده که آن قدیم ها، تلویزیون
ها رنگی نبوده اند و همه چیز را سیاه و سفید نشان می داده اند.
یک ورق کاغذ داده دستم و می گوید : خاله برایم
یکی از آن حیوانات بکش که آمده بوده آشپزخانه تان و وقتی چراغ را روشن کرده اید ،
ترسیده و رفته زیر یخچال.
برای صدمین بار می پرسم : اسمش چی بود؟ و برای
صدمین بار با خنده ی زیر زیرکی می گوید: خُب ، یادم رفته دیگه.
عکس مارمولک را که می کشم ، مداد رنگی هایش را
می دهد دستم و می گوید : لطفا ، رنگش کنید.
می گویم : عزیزِ دلم ، مارمولک که رنگ ندارد. با
مداد سیاه ، سایه می زنم .
بلند می خندد و می گوید : نه ، از مارمولک های
زمان مامان جون که نمی خواهم بکشی ، از مارمولک های الان بکش.
........................
پ ن : اصلا هم فکر بد نکنید ، من هیچ فیلمی به اسم مارمولک ندیده ام هرگز.
۴ نظر:
همه نوشته یک طرف اون پا نوشت آخرشه!
از اسم یک ورق کاغذ که استفاده کردید باید لینکش را هم بگذارید. همین کارها را می کنید که حق کپی رایت رعایت نمی شود. (:
راستی مارمولک های الان که رنگارنگ اند. تعجب میکنم که ندیده اید. قبلن ها بود که دو نوع سیاه و سفید داشتند. الان خیلی هاشان رنگ عوض کرده اند. دقت کنید می بینید. نیاز به دیدن فیلم مارمولک هم نیست.
:)) آخ...ای جانم
:))))
ارسال یک نظر