۱۳۹۰ مرداد ۲۲, شنبه

رویش جوانه ها ..........

می گوید : به مدارس نامه داده اند که در سال تحصیلی جدید ، به هیچ عنوان نباید روپوش مدرسه ی بچه ها به رنگ سبز باشد. آن هم هیچ نوع سبزی، از کاهویی گرفته تا یشمی . کیف و کفش سبز هم نباید داشته باشند.
ضمنا خودکارهای سبزی را هم که استاندارد معمول تصحیح اوراق و بستن انتهای ورقه و ثبت نمره است جمع کرده اند و معلم ها، هرکدام با یک رنگ خودکار یا روان نویس ، ورقه ها را نمره داده اند.
می خندد ومی گوید : آنوقت هر کدام از بچه ها یک تکه نوار سبز بسته اند یا به سر زیپ کوله شان یا به انتهای بند کفش کتانی شان.
آهی می کشد و می گوید : شاید بشود سبزی اونیفورم مدرسه را دستوری حذف کرد، اما با جوانه های سبز دل هاشان چه خواهند کرد ؟ می دانی ، اگر برای ما دو سال پیش رنگ سبز فقط یک نماد بود ، اما برای آن ها بعد از دوسال این رنگ شده است یک عقیده ویک ایمان، شده است یک وسیله برای ابراز وجود و ابراز مخالفت و برای به رخ کشیده شدن .
شده است یک حس اعتراض .

۲ نظر:

جيم انور گفت...

یعنی به این فکر کن که بعد از دو سال هنوز نفهمیده اند اگر به همراه رنگ سبز، آبی و زرد را هم نابود کنند ، چیزی درست نمی شود..آن وقت ما خوش خیال بودیم که فکر می کردیم صندوق های رای، معلمان خوبی هستند

بنفشه گفت...

رنگ سبز براشون یه کابوسه وحشتناکه. هرچند حق دارند هنوز که هنوزه چشمام به دنبال رنگ های سبز آشنا تو گوشه و کنار شهر می گرده