ای کاش ، دیگر بار .....

بعضی آدم ها در بی حضوری حضورشان هم  یک حیف شدِ بزرگ نهادینه شده.

بعضی روزها یادشان ناخواسته یک کاش دوباره تکرار می شد می نشاند بر لب ها.

بعضی خاطره ها در خاطرشان یک افسوس آکنده با غم نقش بسته.

بعضی لحظه ها در بطن خود یک حس شکوه را فریاد می کنند غمگنانه.

و معمولا این آدم ها و این روزها و این خاطره ها و این لحظه ها کمتر پیش می آیند در زندگی هرشخص. 

حالا تصورش را بکن که آن خاطره از آن لحظه در آن روز تاریخی با آن آدم قرین شود و بشود روزی از روزهای زندگی تو،  و تو قدرش را ندانسته باشی اصلا.

چقدر دلت می سوزد وقتی که یادش را یادها می کنی، مخصوصا اگر آن نبودن ها با بودن هایی هم تراز با هیچ پرشده باشد این روزها.

چه حس بدی دارد یادی که یادبودهایش چون خنجری می نشیند بر قلب خاطراتت و دلت را ریش می کند از تلخی ها.

دوم خرداد چنین روزی بود . صد حیف و هزار افسوس .