مبارک باد روز میلاد تو و ما .....

دلم  می لرزد ازاندیشه ی فردای فرزندانی که متولد می شوند امروز .

تنم یخ می کند از سرانجام نوزادانی که  پا به عرصه ی هستی می گذارند امروز .

خیالم به روزنه های بسته می خورد از تصور آینده ای که خواهند داشت کودکان به دنیا آمده ی امروز .

و در صدای گریه ی  هرنورسیده ، ندای آزادی خواهی فردایش را می شنوم ، هیاهویی مبهم و گنگ .

و در نگاه هر تازه آمده ، فروغ چشمان خیره بر رویایش را می بینم ، مه آلود و تار .

امروز به دنیا آمده بودی ، شصت و نه سال قبل . 

وامروز به دنیا می آیی ، شصت و نه سال بعد.

نمی دانم آیا وقتی نازنین وجودت را در آغوش پر مهر مادر گذاشتند و گفتند : قدمش مبارک باشد برایتان ، نگاه مادرانه اش گره خورد در چشمان آبی معرفت. ودستان مهربانش فهمید استواری آن انگشت های کوچک را درفشردن دست دوستی با خدا و خلق . آیا احساسش سرشار شد ازهرآن چه عشق بود و محبت و پشتش گرم شد ازایستادگی پاهای چون کوه مقاوم برای حق.

آیا دلش لرزید از تصور شصت و نه سالگی تو ، که معرفت را در دوستی با مردم دوستدارت به نهایت عشق و محبت فریاد زدی و کوه را ایستادگی آموختی با پایداری و استواری پاهایت هر چند در بند ، هر چند در حصار .

اگرچه امروز دلم لرزید و شورافتاد، اگرچه امروز تنم یخ کرد و خیالم به روزنه های بسته خورد ، اگرچه امروز نگاهم آینده را مبهم و مه آلود دید، اما با تمامی این ها، وجودم غرق در غرور شد از تولد فرزندانی که روز میلاد تو روز آغازشان بود و امروز گام نهادند بر خاک پاک این مام مهربان خورشید. و اندیشه ام غرق شادی شد از رویای زیبایی که شاید بعضی هاشان را هم میرحسین نامیدند پدران ومادرانشان ، با یاد تو ،هر چند در دل ، هر چند در پندار.