مامور وظیفه شناس ....

پریشب ، توی اون هیاهوی برف که چشم چشم را نمی دید و خیابان لیز بازار بود و لاک پشت ها روی ماشین ها را کم کرده بودند در تردد و دربزرگراه ها از سفیدی چیزی به چشم نمی خورد جز سفیدی  و لابد ماموران راهنمایی و رانندگی سر چهارراه ها هم در گوشه ی امنی پناه گرفته بودند که سرو کله شان هیج جا پیدا نبود.

ایستاده بود با جثه ای ریز و صورت مهربان کویری ونگاهی جدی سر تقاطع نیایش ، سردار و هی دستانش را چپ و راست  می کرد برای هدایت ماشین ها . البته که در آن برف و سرما ، راننده ها کمتر می دیدندش و هر که به فکر خویش بود تا لابد زودتر به کاشانه اش برسد و زیر سقف خانه اش لم دهد روی مبل و  از پشت شیشه های بخار گرفته ، به تماشا بنشیند و لذت ببرد از زیبایی برف با طعم نسکافه یا هات شکلات .

می گویم : چون فکر می کند مامور وظیفه است این قدر وظیفه شناس شده یا چون وظیفه شناس بوده مامور وظیفه شده است ؟

می گوید : هر چه که باشد ، آن قدر مسئول است که فکر می کند اگر دستهایش را در این یخبندان چپ و راست نکند ، لابد چرخ مملکت نخواهد چرخید ،غافل از اینکه اتفاقا ، وقتی در این مملکت چپ و راستی در کار نبوده ، چرخ مملکت بهتر چرخیده .