بوسه ی عشق

چه فرقی می کند پسر ِ خودت باشد یا پسر یکی از هموطنانت .

چه فرقی می کند مادرش تو باشی یا همسایه ات باشد .

چه فرقی می کند نامش چه باشد و از سر کدام سفره برخاسته باشد .

مهم این است که از همان نانی خورده است که جوانه های گندمش در سرزمین تو روییده.

مهم این است از همان آفتابی بهره برده که بر کل سرزمین باستانی تو تابیده .

مهم این است ، به همان لبخندی خندیده و به همان اشکی گریسته ، که فرزندان آزاده ی سرزمین تو خندیده و گریسته اند.

مهم این است که خون آن  سرزمین در رگ هایش جاریست و آب همان خاک در سلول های تنش نفس می کشد، هر چند عده ای خودکامه خواسته باشند  لباس وحشت  بر تنش کنند و از او مترسکی بسازند برای رُعب و هراس  ِ هم شاگردی ها و هم محله ای ها وهم شهری ها وهم میهنانش . اما وقتی قلب خفته در سینه اش به فریاد مهر برمی خیزد ، می شود همانی که جان بر کف می نهد و پشت می کند به هر آن چه بزرگش کرده به تظاهر و شتابان می دود در آغوش محبتی که مادر تمام جوانان آزاده است.

مادری که خوب می داند اگر بی هیچ کینه و خشمی ، بوسه بر گونه ای بنشاند، شکوفه های عشق خواهد چید از نگاه ِ مهربانی ها.

تا مادر نباشی نخواهی فهمید بوسه ی بی بغض و نفرت چه طعمی دارد......

تا فرزند نباشی نخواهی فهمید بوسه ی بی بغض و نفرت چه لذتی دارد.......